Gisteren hebben we al een groot deel van het voordek roestvrij gemaakt en in de primer gezet. Daarbij waren we al wel deels toegekomen aan één gangboord, maar vandaag zouden we dan beide gangboorden en de kajuit ontroesten zodat we daarna 'alleen' nog de kuip (inclusief motorrruim), de zijkanten en de onderkant hoefden te doen. Er is nog genoeg te doen, maar iedere keer komen we weer een stap dichterbij een enorm opgeknapte boot.
Ferry heeft vandaag het laatste laswerk afgerond. Hij heeft ook wat gaten geboord voor accu kabels, de laadstroomverdeler en diverse andere dingen. Ondertussen heb ik de gangboorden verder ontroest en later heeft Ferry mij daarbij geholpen zodat we aan het einde van de dag weer lekker grondverf konden smeren.
Morgen komt Niels, een Wilde Vaarder van Scouting Bleiswijk, ons helpen en we hopen dan ook erg ver te komen voordat we beiden weer mogen 'klussen' voor onze werkgevers.
De afgelopen dagen werkte het weer soms wel mee, maar vaak ook niet. Het was overal erg wisselvallig, maar tussen de buien door zijn we toch weer wat verder gekomen.
Ondanks dat we toch vordering blijven maken, beginnen we het weer wel een beetje zat te worden. Iedereen die langsloopt en ons zo aan het werk ziet, voelt met ons mee. Sommigen zeggen nog goedbedoeld: "Kop op, volgende week wordt het weer beter." Helaas zijn wij volgende week wel aan het werk, maar niet bij de zeeschouw. Ferry en ik 'mogen' allebei maandag weer werken voor onze werkgever, onze 'vakantie' is dan weer voorbij. Fijn dat het weer dan beter is, maar we hadden het liever andersom gehad. Het liefst willen we voor die tijd Ostara klaar hebben om naar binnen te gaan. Dat betekent dat we minstens één echte droge dag nodig hebben om al het las- en slijpwerk af te maken en het groffe borstelwerk achter de rug te hebben.
In ieder geval was het laswerk vandaag, op klusdag 15, zo goed als af. Ferry heeft veel werk in het motorruim afgerond en ook daar is het bijna klaar om te ontroesten. Hij had eerder al diverse electra aangesloten en vandaag was ook de watertank operationeel, dus er kwam water uit de kraan. Blijkt wel dat de waterpomp (om het in de kraan te pompen) best wel wat lawaai maakt, maar hij werkt wel.
Het was de hele dag al redelijk droog geweest, dus de hoop groeide dat dit de dag zou worden dat ik eindelijk kon grondverven. 's Avonds was het dan ook een erg mooi moment toen eindelijk de eerste kaalgeschuurde roestplekken verdwenen onder een laag primer. Morgen blijven we thuis, want dan regent het toch alleen maar. Als het goed is, worden de komende dagen weer wat beter en kunnen we tot en met zondag flink wat opschieten en misschien kan Ostara dan nog wel naar binnen. Door vooral het weer zijn we veel minder hard opgeschoten dan dat we hadden gepland, maar ergens hopen we nog dat Ostara in september het water in gaat, blijft drijven en vrolijk met ons naar Dordrecht vaart.
Tot nu toe blijven we tegen onszelf zeggen: "Het kan nog." Of dit reëel is of slechts een manier om de moed erin te houden, dat moet nog blijken.
In het fotoalbum van klusdag 14 kun je zien dat het weer nóg slechter was dan de dag ervoor. Ik heb een paar plekken in het dek geborsteld, maar het was allemaal te nat om er grondverf op te smeren. We hebben snel het zeil er overheen getrokken, zodat het niet weer opnieuw ging roesten.
Door de regen hebben we niet veel kunnen doen, omdat de meeste klussen nu buiten zijn en vooral hangen op het klaarmaken van de boot om naar binnen te gaan. Als we een privéloods hadden, waren we allang binnen geweest, maar nu moeten we de loods delen en andere mensen zijn niet zo blij als je vlak naast hun net gelakte boot gaat staan lassen, slijpen, schuren, etc...