Vandaag geen las, schuur, slijp of lak klussen. Vandaag hebben we de "nieuwe" motor opgehaald. Eerst even een aanhanger geregeld bij een oom van Ellen, 2 motoren passen niet in de kofferbak van een Peugot 207sw. De havenmeester heeft met de heftruck geholpen om de oude motor uit de boot te tillen en in de aanhanger te parkeren. Eerder hebben we de motor al losgemaakt van de schroefas, elektra en morse-kabels los gemaakt en de moeren van de motorsteunen gelost. Er zat nog een stukje boot in de weg om de motor er uit te halen. Met mijn timmermans oog had ik bepaald dat de motor omhoog kon tot boven de bouten, dan een kwartslag draaien om vervolgens er helemaal uit te kunnen. Toen bleek toen dat het carter te groot was, en dat de draai niet paste. Het stukje boot moest er aan geloven, en de slijptol werd gepakt. Echter bleek dat er over nagedacht was met het inbouwen van deze motor, dat stukje boot zat vast met bouten. Dus de slijptol weer opgeruimd, en 2 bahco's gepakt. Motor in de aanhanger en weg wezen.

In Hoorn aangekomen hebben we eerst even naar de motor gekeken. Ziet er netjes uit, en loopt volgens de verkoper als een naaimachine. Omdat er gezegd werd dat deze gereviceerd is, wilde ik wel weten wat er aan gebeurt is. De techneut begon een opsomming: Lagerschalen, overmaatse zuigers, kleppen etc etc. Als laatste een busje Volvo groen erop gespoten. Dat laatste kan ik zien, en ziet er netjes uit. De rest gaan we vanuit dat het klopt.

Dan vraag je je af: "Waarom heb je dat ouwe ding mee genomen?" Nou, heel simpel. De keerkoppeling, startmotor en dynamo moesten overgezet worden op dat nieuwe blok. De startmotor en de dynamo is niet zo moeilijk, maar de keerkoppeling met het vliegwiel (achteraf ook niet) leek mij iets voor een deskundige, aangezien ik geen idee had hoe dat aan elkaar zit. Wat blijkt: Een sleutel 13 en een grote bandenlichter. Meer heb je niet nodig. Gelukkig mocht ik ook sleutelen, het zou een straf zijn om toe te moeten kijken hoe anderen het leuke werk even doen.

Toen alles geregeld was, konden we met de gebroeders Penta terug naar Amsterdam, om daar de nieuwe motor een plekje te geven in de loods. Die gaan we weer plaatsen als het motorruim geschilderd is.

Onderweg naar Amsterdam belde mijn werkgever/collega Rob dat hij in de buurt was en ons project wel eens wilde zien. Dus toen wij terug kwamen hebben we hem nog even een "rondleiding" gegeven.

P7050162Vandaag zouden eindelijk de mast en giek hun eerste laklaag krijgen! Ik had inmiddels al meerdere dagen staan schuren, de scheuren waren opgevuld met epoxylijm (gemixt met zaagsel voor de kleur) en daarna was de overtollige epoxy weer eraf geschuurd.

Ondanks het vele schuren, ging ik vandaag nog één keer licht schuren met de hand, zodat de mast en giek echt mooi glad zouden zijn voor het lakken. Natuurlijk duurde dat allemaal weer wat langer dan gedacht en uiteindelijk moet je ook de knoop door hakken en zeggen: "Nu is het goed". Je blijft namelijk overal plekjes zien. P7050172Het hout is een beetje roodachtig en als je schuurt wordt het eerst lichter en later wordt het weer wat roder. Daardoor zag je iedere keer weer kleurverschil en op die manier kun je bezig blijven.

Ferry maakte voor mij een bakje 2 componenten lak waarmee ik hard aan het werk ging. Het was erg leuk om te zien dat het hout meteen een stuk mooier eruit zag met de laklaag erover. Het glanste niet alleen, maar een kwam echt een mooie warme rode gloed naar voren. Al die dagen dat ik heb staan schuren en tegen het blanke hout heb gekeken, waren nu de moeite waard geweest.

P7050160Ondertussen heeft Ferry een gat voor de uitlaat geboord (in het stuk staal dat hij de vorige keer erop heeft gelast) en daarnaast heeft hij zich uitgeleefd met het lasapparaat. In het roer zat bijvoorbeeld een gat op de plek waar waarschijnlijk ooit een vlaggestok houder heeft gezeten. Het leek er op dat die er een keer is afgeslepen en dat het gat toen is opgevuld door plamuur. Heel soms kan het handig spul zijn om een echte krater mee glad te strijken, maar in dit geval was het staal eronder niet goed geconserveerd en toen is het onder het plamuur gaan roesten. Ferry heeft hier een nieuw stuk rond staal aan gelast en het ziet er weer zo goed als nieuw uit.

Ga naar het fotoboek van klusdag07 om de vóór en na foto's te zien van zowel het roer als de mast en giek.

Vandaag zijn we druk geweest met van alles en nogwat, want er is zat te doen, en het liefst allemaal tegelijk. Ook kwam onze verzekeraar voor de eerste keuring.

Ellen heeft zich vooral bezig gehouden met het schuren van de mast en de giek. Het laatste wat we hier aan gedaan hebben is het vol blubberen van de scheuren en een enkel rot plekje met epoxy en zaagsel, als een soort degelijk kneedbaar hout. Omdat dit natuurlijk uit de gaten en scheuren puilt moest dit worden vlak geschuurd. Ellen heeft ondertussen goed onder de knie hoe de bandschuurmachine werkt, en heeft alles klaar gemaakt om te lakken. Het wordt nu al steeds mooier.

Ik heb mij bezig gehouden met het staalwerk. Waar begin je mee? Hetgeen waar je het meest tegenop ziet, iets wat je niet vaak hebt gedaan. Ik kan best wel een beetje lassen, maar stukken plaat vervangen zonder daar (al te veel) iets van te zien is niet helemaal mijn ding, en met "elekttrode" lassen een uitdaging ivm veel warmte ontwikkeling. MIG/MAG lassen zou een betere oplossing zijn. Echter: Dit had ik nog nooit gedaan. Er wordt wel gezegd dat als je met elektrode kunt lassen, MIG/MAG zo geleerd is. Dat wilde ik dus wel eens zien. De eerste lasklus werd dus de uitlaatpijp. Tijdens het aftekenen zag ik een bubbel, net om de hoek, waar ik natuurlijk even met de bikhamer op moest slaan. Verassing: Nog een slechte plek als gevolg van electrolyse. Dat werd dus 2 plaatjes er in lassen, en een buitenhoek las. Aan het einde van de dag was het ontstane gat weer dicht, en diverse oogjes aan het berghout gelast ipv de (RVS) schroeven die in geboorde gaten waren gedraaid.

Het klopt wat er gezegd wordt, als je kunt lassen met elektrode, is MIG/MAG niet zo moeilijk. Even knoeien met de draad toevoer en met de spanning. Voor je het weet heb je het voor elkaar. 

Rond een uur of 12 kwam de expert van de verzekering. Zij doen alleen in scheepvaart gerelateerde verzekeringen, zowel binnenvaart als recreatie en weten waar ze over praten. Het is dan ook gebruikelijk dat zij een ter verzekering aangeboden schip bezoeken als het op de wal staat om de staat van het onderwaterschip, de motor opstelling, evt gas installatie en afsluiters te bekijken, en daar advies op af te geven.

De conclusie was dat het hele onderwaterschip goed is. 1 puntje van aandacht: een plek van 2,5mm in de kettingkluis van de ankerketting. Gelukkig boven de water lijn, dat scheelt. Maar er moet wel wat mee gebeuren. De motor werd vragend aangekeken. Gelukkig konden wij mededelen dat er al een andere motor klaar stond. De afsluiters vind ik weer een verwarrend verhaal. Er zijn zowel schuif als kogel afsluiters toegepast. Een kennis heeft mij verteld dat hij de schuif afsluiters eigenlijk moest vervangen, omdat je deze niet snel genoeg kunt sluiten bij een calamiteit. Dat bevreemde mij, omdat een

kogelafsluiter wat lastiger vorstvrij te houden is. De expert van de verzekering vertelde dat hij liever schuif

afsluiters ziet dan kogel afsluiters. Bij een calamiteit heb je dan wel wat meer water, maar in principe ben

je dan toch aan boord, anders staan de afsluiters dicht. Bij vorst ben je er meestal niet bij, als er door vorstschade water binnenkomt merk je het pas als je gebeld wordt door de haven meester... Nouja. Als laatste nog even het polis formulier doorgenomen en als het goed is ontvangen we binnenkort de definitieve polis en een vlaktedik rapport.

Verder waren de naamborden klaar en hebben we die opgehaald in Purmerend. Ja, dit keer hebben we ze laten maken, volgens het ontwerp van Ellen. De letters moeten nog "even" wit gemaakt worden, en daarna de borden gelakt. Dat lakken doe ik wel, maar die letters wit maken...

Ga naar boven