Vandaag zou de boot eigenlijk buiten staan. Maar... de buurman had wat pech met zn verf, en had vertraging. Hij moet eerst naar buiten voordat wij er uit kunnen. Dus, niet lassen en slijpen vandaag. Even snel een handig plan bedenken. Ellen zou hoe dan ook toch met de mast en de giek bezig zijn, terwijl ik aan het lassen zou zijn.
Dus, eerst de mast en de giek naar buiten, dan kon Ellen tenminste aan de slag. Het mastbeslag moest ook nog afgemaakt worden, daar ging ik dus maar mee verder.
Ondertussen had Ellen de bandschuurmachine gesloopt, een essentieel stuk gereedschap om de mast weer mooi te maken. Eeuwig zonde, het was de goedkoopste die ik kon vinden toen wij ons huis aan het verbouwen waren. Geen idee meer waar ik hem voor nodig had, maar was toch maar eenmalig, want ja, hoe vaak gebruik je nou zo'n ding? Dus geen dure. Ondertussen heeft hij dus geholpen met het verbouwen van het huis, heb ik er 1 set zwaarden van de Aeolus volledig mee kaal gehaald, is hij intensief gebruikt bij het maken van de nieuwe helmstok van de Aeolus, het opknappen van een "nieuwe" giek voor de Aeolus en nu bij de kluiverboom en de helmstok van de Ostara. En nu al kapot... (Waardenberg en de Jong: Dr heb gewoon een wijf aan gezeten!!) Dus op naar de bouwmarkt voor een nieuwe.
Het resultaat mag er wezen, het is nu niet een earl gray mast, maar een mooie massieve oregon red pine.
Ondertussen kwam Arno (AKA Gorgelmuil) de haven binnen gewandeld, en heeft mee geklust om de motor klaar te maken om uit het schip te halen.
De vraag is nog even hoe de schroefas aan de keerkoppeling zit en vooral hoe dat dan los moet. (tips zijn welkom!)
Daarna ging hij "even" de ankerlier demonteren. Arno paste mooi in de kettingkluis. Als hij een keer mee gaat varen, richten we daar zijn slaapkamer in. Het leek er op dat hij zich er thuis voelde. Plek zat daar, er komt geen ankerketting meer, en de accu gaat daar ook weg.
Ook hebben we nog opgemeten hoe groot een watertank mag worden onder het bed. We zijn uitgekomen op 84 liter. Bij het opmeten kwamen we de vermiste hendel van de ankerlier tegen onder het bed.
Als laatste begonnen we om ongeveer 16:30 met epoxy om de scheuren in de mast te vullen en een paar plekken te repareren. Nog effe een uurtje....
Om 22:00 gingen we huiswaarts, maar: het resultaat mag er zijn!
De foto's vind je bij de fotoalbums!
Het mastbeslag was al mooi van RVS gemaakt. Je kunt je afvragen of dat soort dingen horen te glimmen op een platbodem of niet. Daar hebben wij mooi niet over nagedacht, want het was nou eenmaal al zo. (en: hoe storend zou het zijn, boven in de mast?)
Een probleem dat je tegen komt op dit soort masten, is dat als het beslag niet helemaal precies past, het in het hout gaat wringen. Dat is dus ook bij ons gebeurd, een goeie reden om het aan te passen.
Afgekeken bij de grote platbodems: Alle ringen van de hommer tot de top met elkaar verbinden door er strips tegenaan te lassen. Hierdoor wordt alle kracht verdeeld, en steunt alles ook op de hommer, die er voor gemaakt is.
Allereerst heb ik het beslag op de juiste plaats klem gezet, en daarna halfrond RVS (12x8) op maat gemaakt en aan de voorkant gehecht. Dat viel niet mee, want Ellen was op dat moment druk met de bandschuurmachine aan de zelfde mast bezig.
Thuis heb ik het werk afgelast, en de pen voor de vleugel (windvaan) er aan gelast.
Nu nog even kijken of het nog past....
Op klusdag nummer drie waren de mast en giek redelijk ontdaan van hun lak door de afbijt, maar ze moesten nog wel helemaal geschuurd en voorbereid worden zodat we later met 2 componenten epoxy de kieren, gaten en spleten (door de uitdroging) dicht konden maken.
Het ging allemaal best lekker, alleen jammer dat de afzuiging van de bandschuurmachine niet werkte. Zo zat er geen zaagsel in het reservoir, maar des te meer op mijn armen (en in mn haar, neus, ogen, oren, mond...).
Ondertussen was Ferry bezig om het mastbeslag op maat te maken en om de strips tussen de ringen te bevestigen.