Als er geklust moet worden, is het standaard beeld al snel dat de man de vuile handen haalt, en dat de vrouw zorgt voor de inwendige mens. Ook zijn er vrouwen die continu met een stofzuiger in de weg gaan lopen om maar gelijk de zaken schoon te houden. Het is maar net waar de prioriteiten liggen.
Als ik zo om mij heen kijk bij het klussen aan de Ostara, maar ook eerder bij het klussen aan de Aeolus zie ik veel vrouwen (er zijn uitzonderingen ;-) ) die bovenstaande standaard beeld bevestigen. Vrouwen die op de werf een beetje mooi lopen te zijn, of in ieder geval proberen om geen nagels te scheuren of vieze handen te krijgen. Vrouwen die tegen het einde van de dag even komen vertellen dat de waterlijn net niet helemaal recht is, of dat er ergens nog een veeg van de kwast een beetje zichtbaar is.
Vandaag (de 25e) is een dag die mij eerlijk gezegd vaak gewoon voorbij gaat, zoals alle andere dagen. Ellen vind deze dag, de 25e van iedere maand iets specialer. Vandaag is het om precies te zijn 6 jaar en 3 maanden geleden dat Ellen en ik ontdekten dat we elkaar leuk vinden.
Waar ik blij mee ben, is dat Ellen zich niet meet aan de "standaard" dames. Ellen klust namelijk gewoon mee. Overal of klus kleren aan en schuren, schilderen maakt niet uit. Nu we met de Ostara bezig zijn is zij de mast te lijf gegaan met een bandschuurmachine, en de romp met de slijptol. het mengen van de 2 componenten lak etc is ook geen probleem. Op deze manier kun je tenminste zeggen dat je samen een boot hebt, samen een boot vaart, en samen de boot onderhoud. Daarnaast gaat het op deze manier net allemaal effe sneller. Wel zo fijn, als je boot in Amsterdam op de wal staat waar je zo snel mogelijk weg wilt varen.
Op de werf worden geregeld opmerkingen gemaakt als: "Zij is er niet vies van hè, een beetje mannen werk" of "Hè meid, wat zie je er weer charmant uit vandaag" Alsof het vreemd is dat je samen een boot onderhoud.
Gelukkig, mijn vrouw is klusser.
De dag ervoor had Niels ons goed geholpen met het roestvrij maken van één zijkant van de zeeschouw en nu zouden we met zijn tweeën de andere zijkant en de voor- en achterkant doen. Ergens hoopten we ook met een beetje geluk de onderkant te doen, zodat we in onze 3 vrije weken de boot toch in ieder geval klaar hadden gemaakt om weer naar binnen te gaan. Dit was wederom onder het allesomvattende motto: Het kan nog...
Aangezien we de volgende dag weer moesten werken, hadden we wel afgesproken dat we de tijd in de gaten zouden houden, zodat we nog een beetje op tijd konden gaan slapen. Dat was een nobel streven dat later toch anders bleek te lopen, zoals dat altijd gaat.
Omdat het nogal waaide de dag ervoor (en daarmee ook ons klus-stof), hebben we meteen alle zeiltjes opgehangen om zoveel mogelijk stof op te vangen. Dat was erg aangenaam met het zomerse weer, vooral toen ik 'even' met de slijptol met komborstel onder een zeiltje de voorkant roestvrij ging maken, bedenkt in de nodige bescherming. Veiligheid gaat toch voor alles en maar goed ook, want door alle rare hoeken en houdingen sprongen regelmatig harde stukken verf en roest in het rond.
Terwijl ik begon aan de buitenkant, was Ferry bezig met ook de kuip te ontdoen van alle roest en kit (As ge het niemeer wit: ...). Daar was hij redelijk snel klaar mee en nadat ik de kuip even goed had gepoetst en de ontdekte roestplekken had opgeschuurd, gingen we samen verder aan de buitenkant. Daarbij had Ferry gelukkig het groffe borstelwerk overgenomen en ging ik er achteraan met een schuurmachine om alle plekken mooi glad te schuren. Na 3 weken zo hard klussen had ik soms het idee dat de apparaten mij hanteerden in plaats van andersom ;)
Uiteindelijk hebben we alles buiten boven de waterlijn ontroest en in de grondverf gezet. Het was inmiddels wel 22:30 eer we uit Amsterdam vertrokken, maar als je eenmaal bezig bent, dan wil je het gewoon 'even afmaken'. 
We hoeven alleen nog een paar plekken aan de onderkant aan te pakken en dan kan Ostara eindelijk naar binnen. Dan zoekt het weer maar lekker uit wat het doet, want wij staan dan vrolijk fluitend binnen onze mooie zeeschouw te schilderen.
In het fotoalbum kun je zien dat we ondertussen nog steeds lol hebben tijdens het werken (al werd het wel vermoeiend die lange dagen). Uiteindelijk wordt Ostara rood met geel (zie onze 'kleurplaat' helemaal onderaan), maar dat grijs ziet er nu ook bijzonder mooi uit na al dat roestbruin :)
Op de een na laatste dag van onze vakantie hebben we versterking gekregen van Niels, een lid van de Wilde Vaart van Scouting Bleiswijk. Hij bood via Twitter zijn hulp aan en daar maakten wij graag gebruik van. Het kwam erg mooi uit, want we waren net bezig met de laatste loodjes voor het grondverven (om naar binnen te gaan). We hadden ook nog maar 2 dagen om de hele kuip, buiten- en onderkant roestvrij te maken en in de grondverf te zetten voordat de zeeschouw naar binnen zou kunnen.
Ferry heeft zo ongeveer de hele dag in het motorruim gelegen om alle roest weg te borstelen en schuren. Omdat een deel van het motorruim onder de vloer van de kuip ligt, was dat nogal een vies en benauwd werkje. Hij zag er ook uit alsof hij dagenlang ondergronds in een mijn had gewerkt, maar het motorruim was daarna wel mooi schoon.
Niels en ik zijn begonnen met het verwijderen van de roest aan bakboord. Ik deed het groffe werk met een slijptol met komborstel en Niels schuurde die plekken glad zodat ze met schilderen zo min mogelijk zouden opvallen. Een paar deukjes hier of daar is niet zo erg, maar een compleet maanlandschap op de zijkant is dan weer niet zo fraai.
Toen Niels rond 17:00 werd opgehaald, hadden we net de hele zijkant zo ver dat we het konden ontvetten en gaan grondverven. Het motorruim had nog een paar plekjes die Ferry de volgende dag wilde nalopen en die zou dan ook tegelijk met de kuip in de grondverf worden gezet. We hebben toen met zijn tweeën meteen de zijkant in de grondverf gezet en zijn toen redelijk op tijd naar huis gegaan om daar rond half 9 lekker op de bank wat te eten en de katten aandacht te geven.
We zijn dus erg blij dat we die dag hulp hadden, want anders was het weer een late dag geweest of hadden we de zijkant nog niet helemaal in de grondverf kunnen zetten. Dus Niels: bedankt! :)
De batterijen van de camera waren op, maar met zijn telefoon heeft Ferry toch wat foto's gemaakt.